Trasa Geoturystyczna - Dawna Kopalnia Babina - Klub Podróżników, wypoczynek, zwiedzanie, wakacje, wycieczka, tanie loty, podróż, Polska, Europa, podziemia, zabytki, last minute,

Table of Contents

Trasa Geoturystyczna – Dawna Kopalnia Babina

Pojezierze antropologiczne

Od listopada 2012 roku udostępniona jest do zwiedzania ścieżka geoturystyczna prowadząca turystów po terenach dawnej podziemnej i odkrywkowej eksploatacji węgli brunatnych i iłów ceramicznych. To w połączeniu z Parkiem Mużakowskim daje rozległy i różnorodny teren do zwiedzania a także wypoczynku na świeżym powietrzu. Mimo coraz większej popularności Łęknicy i jej atrakcji, nadal nie ma tutaj tłumów.

Dlaczego ta atrakcja znalazła się w gronie siedmiu wyróżnionych w 6. edycji plebiscytu „7 Nowych Cudów Polski” National Geographic Traveler ? Można by zadać pytanie, dlaczego wówczas nie wygrała? O wyjątkowości tego miejsca, jak i całego Parku Mużakowskiego przekona się każdy, kto choćby na chwilę odwiedzi ten region naszego kraju. Lubuskie coraz bardziej zadziwia i zachwyca i coraz więcej osób kieruje się tam, by spędzić choćby kilka dni. Jednym z miejsc na zachodzie naszego kraju jest Łęknica i najbliższe okolice tego niespełna trzytysięcznego miasteczka. Poza oczywiście przepięknym Parkiem Mużakowskim przedzielonym Nysą Łużycką na dwie części, Polską i Niemiecką, koniecznie należy wybrać się na ścieżkę geoturystyczną dawnej Kopalni Babina.

Na terenie Łuku Mużakowa znajduje się 340 zbiorników antropogenicznych, których łączna powierzchnia wynosi ok. 770 ha. Ponad 100 z nich o łącznej powierzchni 150 ha znajduje się w polskiej części Geoparku, co czyni go największym pojezierzem antropogenicznym w Polsce. Zbiorniki różnią się wiekiem, wielkością, głębokością i barwą – od turkusowo – niebieskich, zielonych, granatowych do pomarańczowych, brązowych.

Zwiedzanie ułatwia 40 km ścieżka rowerowa wraz z mostem na Nysie Łużyckiej. Dawna trasa kolejki wąskotorowej łączy Polskę z Niemcami w formie szlaku pieszego i rowerowego.

Ścieżka geologiczna, położona jest w obszarze dawnej, podziemnej i odkrywkowej eksploatacji węgli brunatnych oraz iłów ceramicznych, która na skalę przemysłową prowadzona była tutaj w latach 1920-1973. Znajduje się ona, w bezpośrednim sąsiedztwie miasta Łęknicy, w południowej części morenowej struktury geologicznej nazywanej Łukiem Mużakowa, która kontynuuje się po stronie niemieckiej. Cała struktura Łuku Mużakowa znajduje się w granicach transgranicznego polsko-niemieckiego Geoparku Łuk Mużakowa, a jego polska część jest ponadto objęta prawną formą ochrony przyrody w formie – Parku Krajobrazowego Łuk Mużakowa.

Przejście trasą ścieżki, o około 5 kilometrowej długości, umożliwia zapoznanie się w bezpieczny i wygodny sposób, z elementami niezwykle rzadkiego w Polsce krajobrazu pokopalnianego, który powstał w efekcie wieloetapowych przemian. Początkowo, zwiedzany obszar, był miejscem silnej degradacji środowiska naturalnego, wywołanej przemysłem wydobywczym. Nieodwracalne jego przekształcenia związane były głównie ze zmianami ukształtowania terenu oraz warunków geochemizmu gleb, skał, wód podziemnych i powierzchniowych. Najbardziej widocznym tego przejawem jest powstanie, w miejscach wyrobisk odkrywkowych i obniżeń terenu nad wyrobiskami podziemnymi, licznych zbiorników wodnych, które w regionie mużakowskim tworzą specyficzne pojezierze antropogeniczne.

Następnie, w efekcie kosztownych i pracochłonnych prac rekultywacyjnych, przeprowadzonych po zakończeniu robót górniczych, udało się częściowo zminimalizować szkody w środowisku naturalnym. Rekultywacja polegała głównie na złagodzeniu ukształtowania skarp wyrobisk i hałd, wykonaniu zabiegów przywracających pierwotne warunki powstawania gleb oraz wprowadzeniu nowych nasadzeń roślinnych. Po jej zakończeniu, teren ulegał procesom naturalnej renaturyzacji, regulowanej częściowo zabiegami rekultywacyjnymi.

Doprowadziło to między innymi, do szybkiego rozwoju nowej szaty roślinnej. Procesy naturalnych przemian środowiskowych trwają do chwili obecnej. Bardziej wnikliwe ich poznanie wymaga informacji o stylu ogólnej budowy geologicznej regionu oraz historii rozwoju górnictwa węgla brunatnego i kopalin towarzyszących. Obszerne informacje dotyczące mijanych punktów i zbiorników, zamieszczone są na tablicach informacyjnych rozmieszczonych wzdłuż całej ścieżki.

Trasa Geoturystyczna „Dawna Kopalnia Babina”

http://geopark.muzakowski.pl/

Cały szlak jest podzielony na kilka wariantów i można go pokonać pieszo lub na rowerach. Ułatwieniem w poruszaniu się po terenie parku oraz rozpoznawaniem mijanych miejsc, są dwujęzyczne, polsko-niemieckie, tablice z opisem miejsca i kolorowymi zdjęciami przybliżającymi zagadnienia z zakresu geologii, górnictwa oraz opisu ciekawej flory i fauny.

Jedna z trzech bram prowadzących na ścieżkę pojezierza antropologicznego.

Na trasie ścieżki spotykamy jeziorka błękitne, granatowe, zielone, niemal turkusowe, ale i brunatne oraz rudawe. Te wszystkie barwy występują w zależności od wcześniej wydobywanego surowca. Węgiel brunatny pomalował wody na kolor brunatny, iły i gliny na zielenie i turkusy, piaski szklarskie na błękity.

Wzdłuż najważniejszych miejsc, prowadzi szlak pieszo- rowerowy

Wieża widokowa skąd rozpościera się rozległa panorama nie tylko na dawną kopalnię. Pierwszy taras widokowy znajduje się na wysokości 14 metrów a drugi poziom z ławkami na wysokości 24 metrów. Na taras prowadzą wewnętrzne schody drewniane a do pokonania jest 120 stopni. Obok wieży znajdują się ławki i stoły a także stojaki na rowery