Muzeum laureata Nagrody Nobla dr Roberta Kocha, odkrywcy bakterii wywołującej gruźlicę

 Muzeum laureata Nagrody Nobla dr Roberta Kocha, odkrywcy bakterii wywołującej gruźlicę

Będąc przez 8 lat lekarzem powiatowym w Wolsztynie, Robert Koch pracował nad wieloma projektami. To co pozostawił po swoim pobycie w Wolsztynie, posłużyło do stworzenia niewielkiego aczkolwiek bardzo istotnego muzeum. Badania dr Kocha i ich efekt, przysłużyły się ludzkości na całym świecie. To dzięki niemu i jego odkryciom, uratowano tysiące ludzi. Będąc w Wolsztynie warto zatem zobaczyć nie tylko Parowozownię rozsławioną w Polsce i Europie, ale także, a może przede wszystkim to niewielkie muzeum.

 

 

Gabinet i biurko oraz wiele przedmiotów jakie używał Robert Koch mieszkając przez 8 lat w Wolsztynie, zanim wyjechał do Niemiec. Ekspozycja stała ukazująca życie i działalność naukową doktora Roberta Kocha w budynku w którym mieszkał i czynił swoje pierwsze odkrycia. Przedstawia narzędzia i warsztat pracy lekarza i naukowca.

 

 

Dyplom Nagrody Nobla z 1905 roku dla Roberta Kocha

 

 

 

Tablica pamiątkowa znajduje się w sieni domu w którym mieści się obecnie Muzeum dr Kocha.

 

 

Muzeum Dr. Roberta Kocha

https://muzea-wolsztyn.com.pl/

 

 

 

Muzeum w obecnym stanie istnieje od 2 maja 1996 r. Powstało z inicjatywy Fundacji Polsko-Niemieckiej i Stowarzyszenia Naukowego im. Roberta Kocha, stanowi kontynuację otwartej 21 października 1958 r. Izby Pamięci, która była poświęcona uczonemu. Robert Koch, w latach 1872-80, był w Wolsztynie lekarzem powiatowym (Kreisphysikus).

Urodził się jednak daleko stąd w Górach Harcu, w miejscowości Clausthal w 1843 r. Po maturze, rozpoczął w Getyndze, na tamtejszym uniwersytecie, studia medyczne. W wieku 23 lat, po zdaniu egzaminów, złożył przysięgę Hipokratesa. W 1869 r przybył do oddalonych o 12 km od Wolsztyna Rakoniewic. Po nominacji na lekarza powiatowego w 1872 r. przez 8 lat mieszkał w budynku, w którym aktualnie znajduje się muzeum. W Wolsztynie, poza sprawowaniem funkcji lekarza powiatowego, zajął się także badaniami nad mikrobiologią, w skromnym laboratorium, które urządził we własnym mieszkaniu.

 

 

 

Życie dr Roberta Kocha

Po trzech latach badań w wolsztyńskiej pracowni dokonał opisu cyklu rozwojowego bakterii wąglika i w 1876 r. obwieścił to światu nauki publikując pracę „Etiologia zachorowań na wąglik”w czasopiśmie naukowym wydawanym przez niemieckiego botanika i mikrobiologa prof. Ferdynanda Cohna we Wrocławiu. W Wolsztynie napisał wiele artykułów naukowych i prowadził dalsze prace badawcze, m.in. „O metodzie barwienia i fotografowania bakterii” oraz „Etiologia zakażeń przyrannych”. Z Wolsztyna wyjechał w 1880 r. udając się do Berlina, gdzie został członkiem Cesarskiego Urzędu Zdrowia (Kaiserliche Gesundheitsamt).

 

 

Tam prowadził badania na szerszą skalę i to właśnie w Berlinie, 24 marca 1882 r., wygłosił historyczny wykład „O gruźlicy”, w którym przedstawił odkrycie bakterii wywołujących gruźlicę. W latach 1883-1907 prowadził liczne ekspedycje naukowe w Egipcie, Indiach, Afryce Południowej, Afryce Wschodniej, Włoszech oraz Indonezji i Nowej Gwinei. Podczas tych wypraw zajmował się badaniami nad: cholerą, pomorem bydląt i koni, dżumą, malarią, gorączką teksańską, gorączką wybrzeżną oraz śpiączką afrykańską.

 

 

Dnia 11 grudnia 1905 r. Robert Koch odebrał w Sztokholmie Nagrodę Nobla z dziedziny medycyny za badania i odkrycia w zakresie gruźlicy. Zmarł w Baden-Baden 27 maja 1910 r.

Muzeum Dr. Roberta Kocha w Wolsztynie mieści się w dwóch salach na parterze, w lewym skrzydle budynku, w którym mieszkał i pracował Robert Koch. Ekspozycje dotyczą okresu pobytu Kocha w Wolsztynie, jak i z innych miejsc Europy i Świata, w których prowadził on swoje badania. Stylowe meble, sprzęt laboratoryjny i medyczny oraz inne pamiątki, oddają klimat przełomu XIX i XX wieku, czasów w jakich żył i pracował wybitny naukowiec.

 

 

 

Budynek, w którym mieści się Muzeum Dr. Roberta Kocha został zbudowany w latach 1842-46 w stylu neogotyku angielskiego i służył początkowo jako szpital dla ubogich. Jego fundatorką była Angielka Marie Pearce. n/z wejście od podwórka.