4
Zabytkowy Żuraw w Gdańsku
Ten wyjątkowy symbol Gdańska, to obok fontanny z rzeźbą Neptuna, najbardziej rozpoznawalny zabytek pięknego miasta portowego. Gdańsk będący celem wycieczek i jednym z najpiękniejszych miast w Polsce, ma wiele do zaoferowania, a jednym z miejsc gdzie każdy turysta dociera, jest ta wyróżniająca się budowla z XV wieku. Najstarszy i największy dźwig portowy w Europie, jedna z bram wodnych Gdańska, został wpisany do rejestru zabytków już 18.12.1959. Obecnie jest to jedna z filii Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku.
Brama w tym miejscu o nieznanym wyglądzie istniała już w 1363, a z 1367 zachowała się łacińska wzmianka o dźwigu caranum.
W obecnym kształcie Żuraw zbudowano w latach 1442-1444. Powstały dwie masywne, ceglane wieże i drewniany mechanizm dźwigowy, który był później podwyższany. Mimo że elewacje bramy od strony Motławy i miasta wyglądają inaczej, to cała konstrukcja utrzymana jest w stylu gotyku flamandzkiego.
W początku XVII wieku Żuraw stracił swoje znaczenie militarne. Z czasem w ceglanych wieżach zamieszkano i utworzono warsztaty rzemieślnicze, a wraz z przebudową pomieszczeń wybito otwory okienne.
Od powstania służył przede wszystkim jako urządzenie portowe do załadunku towarów i balastu na statki oraz do stawiania masztów jednostek. Mechanizmem są dwie pary kół deptakowych o średnicy około sześciu metrów każde. Jako siłę napędową wykorzystywano ludzi stąpających wewnątrz tych bębnów. Urządzenie było w stanie podnieść ciężar dwóch ton na wysokość 27 metrów bądź, po sprzęgnięciu obu par kół, 4 t na wysokość 11 m.
Żuraw został podpalony w 1945, gdy miasto zdobyła Armia Czerwona. Część drewniana spłonęła, ale ocalała część murów. Po II wojnie światowej bramę zrekonstruowano w końcu lat 50.
Zwiedzanie żurawia
Bilety do Żurawia są sprzedawane do 30 minut przed zamknięciem muzeum.
Bilety do Żurawia sprzedawane są w kasach Ośrodka Kultury Morskiej i Spichlerzy na Ołowiance.
Informacje na temat zwiedzania
Ekspozycja na 3 kondygnacjach
Średni czas zwiedzania: 1 godzina
Liczba osób mogących jednocześnie przebywać w Żurawiu – 50
strona muzeum
