Dworzec Autobusowy w Kielcach
kultowe UFO po generalnym remoncie
Dworzec od 2020 roku stał się jednym z najnowocześniejszych centrów komunikacyjnych w kraju.
Budowę rozpoczęto w 1975 roku, budynek oddano do użytku 20 lipca 1984, w czterdziestą rocznicę PRL. Zaprojektowali go arch. Edward Modrzejewski, inż. Jerzy Radkiewicz i inż. Mieczysław Kubala (odpowiedzialny za komunikację). Docelowo w założeniu miał obsługiwać 1500 autobusów i 24 800 pasażerów w ciągu doby.
Dworzec ma 14 metrów wysokości i trzy kondygnacje. Ruch pasażerski i kołowy odbywa się na nim prawie bezkolizyjnie, tzn. autobusy jeżdżą dookoła budynku, a zatrzymują się na bocznym pasie, natomiast pasażerowie dostają się do niego korytarzami umieszczonymi pod tymi pasami (przejścia podziemne). Perony przykryte są wiatą o średnicy 80 m, zawierają 15 stanowisk dla autobusów. Do niedawna podróżni mieli również możliwość oczekiwać na przyjazd autobusu nie wychodząc z budynku, jednak widok na stanowiska został zasłonięty małymi sklepikami i punktami gastronomicznymi.
Budynek został wpisany na listę zabytków. Świętokrzyski konserwator zabytków oznajmił: „wzniesiony w latach 1975–1984 budynek dworcowy m.in. stanowi unikalny i nowatorski przykład architektury PRL, uznawany za jedną z cenniejszych realizacji architektonicznych w Polsce w latach 70. i 80. XX wieku, i materialny dokument epoki.
W marcu 2013 roku właścicielem obiektu stała się spółka PKS 2. Pod koniec marca 2016 roku miasto odkupiło dworzec za 20 mln zł. Modernizacja dworca rozpoczęta została we wrześniu 2018 roku. Według planu zachowano charakterystyczną bryła obiektu, natomiast infrastruktura dworca miała zostać znacznie zmodernizowana. Planowane zakończenie prac miało nastąpić w czerwcu 2020. Przewidywany całkowity koszt przebudowy dworca to 68,7 miliona złotych, z czego wkład własny miasta (po uwzględnieniu m.in. dotacji unijnych) wyniesie 9 milionów złotych. Ostatecznie dworzec został ponownie otwarty dla pasażerów i przewoźników 27 sierpnia 2020 r.
Przed dworcem zamontowano rzeźby starego autobusu „Ogórka” i grupki pasażerów, świetnie oddając klimat początków dworca w czasach PRL-u.
Wnętrze dworca
