Schronisko Pod Muflonem

   Schronisko położone jest na wysokości 740 m n.p.m., w północno-zachodniej części Gór Bystrzyckich na stoku Ptasiej Góry (745 m n.p.m.). W 1963 r. zostało odbudowane po pożarze z października 1959 r. z zachowaniem poprzedniego stylu. Nazwa schroniska „Pod Muflonem” została nadana z powodu głowy muflona wiszącej w jadalni. Przy schronisku rośnie okazały stary jesion „Bolko” (pomnik przyrody). Z polany w okolicy schroniska oraz z tarasów widokowych rozciągają się widoki na Duszniki-Zdrój, Obniżenie Dusznickie i Góry Stołowe. Do schroniska prowadzi kilka szlaków turystycznych. Schronisko dysponuje 50 łóżkami w 14 pokojach od 2 do 6-osobowych

 

Ul. Górska 14

57-340 Duszniki Zdrój

szlaki:

NOCLEGI

                   Oferujemy noclegi w pokojach od 2- do 6-osobowych w standardzie turystycznym.

                        Prosimy o wcześniejsze rezerwacje.

BAR

                               Oprócz wypicia piwa i nabycia paru drobnych przekąsek można zjeść u nas porządny obiad. W menu znajdziemy m.in.:

                        fasolkę po bretońsku, zupę węgierską, kilka rodzajów pierogów, łosoś panierowany, smażony ser i wiele innych dań.

                        Do dyspozycji klientów są: 1 główna sala restauracyjna i 2 sale boczne. Kuchnia czynna jest od godziny 10-tej do 21-ej.

W połowie XIX w. powstało poniżej szczytu Ptasiej Góry gospodarstwo specjalizujące się w produkcji żętycy, serwatki i koziego mleka, które były wykorzystywane w niżej położonych Dusznikach (Bad Reinerz), jako środki lecznicze. Nosiło ono początkowo nazwę Liebe Stille (Miła Cisza), lecz szybko kuracjusze przemianowali je na Stille Liebe (Cicha Miłość). Budynek był kilkakrotnie przebudowywany i rozbudowywany, by pod koniec XIX w. stać się gospodą turystyczną. Po II wojnie światowej, w 1947 r. stał się domem wycieczkowym biura podróży „Orbis”, a po przejęciu przez PTT (później PTTK) schroniskiem turystycznym.

W październiku 1959 r. schronisko w znacznym stopniu strawił pożar. Jednak zostało odbudowane i rozbudowane z zachowaniem stylowej bryły i części wystroju. Zostało ponownie oddane do użytku w 1964 r.

.