Schronisko na Hali Rysiance

W Beskidzie Żywieckim jest położone na wysokości 1290 m n.p.m.

http://rysianka.com.pl/

– z Sopotni Wielkiej Kolonii – 2 godz, 1.30 godz.
– z Sopotni Małej przez Romankę – 4 godz, 3,10 godz.
– z Żabnicy Skałki – 2 godz, 1.30 godz.
– z Hali Boraczej przez Halę Lipowską – 2.15 godz, 1.45 godz.
– ze Złatnej – 3.50 godz, 2.40 godz.
– ze Złatnej Huty – 1.30 godz, 0,50 godz.
– z Trzech Kopców – 0.40 godz, 0.40 godz.

Historia schroniska wg Tomasza Biesika w książce p.t. „SCHRONISKA GÓRSKIE NA STAREJ POCZTÓWCE I FOTOGRAFII”.

Pomiędzy 1933 a 1935 rokiem Gustaw Pustelnik rozpoczął budowę domu na wydzielonej i ogrodzonej przez siebie górnej części Hali Rysianki, której był jedynie wspłówłaścicielem. Nie posiadał też stosownego zezwolenia na budowę. Powyższe fakty stały się przyczyną konfliktu zarówno z pozostałymi współwłaścicielami hali, jak i władzami administracyjnymi, które w końcu nakazały prowadzącemu nielegalną inwestycję rozebranie budynku.

Również organizacja turystyczna Beskiden-Verein, która posiadała oddalone o 10 min marszu od budowy Pustelnika schronisko na Lipowskiej, podniosła protest przeciwko tej inwestycji, mając na uwadze przyszłą konkurencję. Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy z Krakowa zainteresowało się nieukończonym obiektem i postanowiło pomóc jego właścicielowi. To przesądziło o pozostawieniu budynku. TTN przeznaczyło fundusze na jego wykończenie i w 1937 roku otworzyło w domu Pustelnika swoje schronisko. Obiekt zyskał nazwę: „Schronisko Towarzystwa Tatrzańskiego Narciarzy – Lipowska”, a budynek pozostawał własnością Gustawa Pustelnika.

Obszerny, drewniany, piętrowy budynek schroniska posadowiony został na kamiennej podmurówce i posiadał 50 miejsc noclegowych. Usytuowany był w pięknym, widokowym miejscu. Przed wybuchem II wojny światowej schronisko cieszyło się powodzeniem wśród turystów i narciarzy. W czasie okupacji Pustelnik, trudniący się przed wojną szpiegostwem na rzecz Abwehry, miał poważanie wśród niemieckich władz okupacyjnych, prowadził więc dalej swoje schronisko, które w tym czasie zmieniło się w dom wypoczynkowy dla żołnierzy niemieckich. Organizowane tu były również wojskowe kursy narciarskie.

Duży ruch turystyczny doprowadził do tego, że właściciel rozbudował schronisko, a obok wzniósł następny budynek. Latem 1943 roku partyzanci przeprowadzili w schronisku akcje, podczas których zabrano broń, żywność, koce i ubrania. W późniejszym czasie obiekt obsadzony został przez wojsko niemieckie, które stacjonowało tu prawie do końca 1944 roku. Opuszczony pod koniec wojny budynek schroniska został poważnie zdewastowany. W tym stanie doczekać końca działań wojennych.